Soms zijn er van die dingen die je echt niet kan uitleggen. Alle pogingen daartoe vallen in het niets met de werkelijkheid, want wat je zag is met geen woorden te beschrijven. Dat had ik dus dit weekend, toen ik voor het allereerst de boshyacinten van onze Belgische bossen ging bekijken.
Dit jaar werd ik zowaar ambassadeur van het Wandelwalhalla in Oost Vlaanderen. Misschien herinner je je het artikel nog dat ik vorig jaar schreef, na een bezoekje aan de Zwalmvallei? Die wandeling die ik maakte in de voetstappen van schavuit Jan De Lichte? Ja, ik werd toen dus een beetje verliefd op het Wandelwalhalla. Zo’n mooie streek, zo’n prachtige wandelingen die je daar kan maken.
Dus toen ze me vroegen of ik de regio wilde vertegenwoordigen, werd ik direct heel enthousiast. En stiekem lag dat ook aan het feit dat je in het Wandelwalhalla bossen vindt waar de boshyacint groeit. Je weet wel, dat blauwe bloempje dat een doordeweeks bos voor enkele weken in een sprookjesbos verandert. Ik wou dat al lang eens zien, en dit weekend was het dan eindelijk zo ver: ik ging een beetje ambassadeuren in de minder gekende bossen van het Wandelwalhalla: het Raspaillebos in Geraardsbergen en het Muziekbos in Ronse.
Ik kan hier een heel artikel volpraten over al het moois dat je in die bossen kan vinden. Grafheuvels uit lang vervlogen tijden, wielertoeristen, torens die zomaar middenin het bos staan. Ik kan je vertellen over de routes die ik bewandelde in het Raspaillebos en het Muziekbos. Of ik kan jullie vertellen over het magische blauw van de boshyacinten. Maar het is, denk ik, veel effectiever als ik jullie gewoon laat zien wat ik zag. En nog veel effectiever als ik je hiermee uit je zetel krijg, om de bloemen dit weekend zelf te gaan bekijken. Hup, je moest al weg zijn!
Nieuwsgierig naar meer? Lees over mijn avonturen in Oost-Vlaanderen.
Eerste stop: het Raspaillebos in Geraardsbergen.
Dat Magische blauw!
Sprookjesachtig.
Leave a Reply