Mocht alles zoals plan zijn verlopen, zou ik Skopje reeds in februari bezocht hebben, maar een geannuleerde vlucht stak hier jammer genoeg een stokje voor. Gelukkig stond de zomervakantie snel voor de deur en kon ik alsnog naar dit fraaie land afreizen. Deze keer zou ik niet alleen door Macedonië trekken, maar zou ik eveneens een bezoek brengen aan Bulgarije en Albanië, met mijn vaste reisgenote Lies.

Skopje Skopje di skop

Onze eerste dagen in Macedonië brachten Lies en ik door in de hoofdstad van Macedonië: Skopje. Ik had al meerdere enthousiaste verslagen gelezen over deze stad en het feit dat veel mensen deze bestemming onterecht overslagen. Of dit nu volledig onterecht is, kan ik moeilijk bevestigen.

Skopje is in ieder geval een van de gekste steden waar ik tot nu toe enkele dagen heb doorgebracht. Dit heeft te maken met het feit dat alles, maar dan ook letterlijk alles, er zo bombastisch en nep uitziet. Toegegeven, de bruggen over de woeste Vardar zijn indrukwekkend, maar de tientallen standbeelden die erop en er rond verspreid staan zijn nogal veel van het goede.

Er zijn uiteraard ook heel erg aangename en minimalistische plekken terug te vinden in Skopje. De Oude Bazaar staat haaks op de giganteske gebouwen en standbeelden van eerder en biedt gezellige winkelstraten aan waar het heerlijk vertoeven is.

De kans is groot dat je niet perplex zal staan van de stad, maar toch biedt Skopje alles tezamen een aangename omgeving om ’s avonds een hapje te gaan eten aan het water en de perfect verlichte gebouwen en monumenten te bewonderen.

Hoewel ik niet meteen in zwijm ben gevallen voor Skopje, is het sowieso interessant om er enkele dagen te spenderen. De stad biedt de perfecte uitvalsbasis voor meerdere daguitstappen die écht de moeite waard zijn.

Op een boogscheut van de hoofdstad: Matka Canyon

Skopjes trots is zonder twijfel het befaamde Millenium Cross. Een metalen kruis van zo’n 66 meter hoog dat op Vodno Mountain staat en overal vanuit de stad zichtbaar is. Dit spektakel moesten we uiteraard van dichtbij beschouwen, en dus trokken we eropuit met de kabellift. Eenmaal ter plaatste moesten we eens goed lachen om dit geprezen, maar vreemde monument, en zetten we onze tocht verder richting Matka Canyon: een prachtige kloof op zo’n 16 km afstand van de hoofdstad.

Deze plek is gemakkelijk bereikbaar met de bus vanuit Skopje, maar Lies en ik kozen ervoor om het traject te voet af te leggen vanaf het Millenium Cross. De wandeling naar de kloof was heel erg indrukwekkend. Onderweg kwamen we slechts enkelingen tegen en waanden we ons in alle rust en stilte door de Macedonische natuur. Ik moet er wel bij vertellen dat de priemende zon, en bijgevolg de moordende temperatuur, ons parten speelde en dat we opgelucht waren toen we eenmaal ter plaatste waren.

Eenmaal ter plaatste klinkt simpeler dan het daadwerkelijk was: we bevonden ons namelijk aan de foutieve kant van de kloof. Gelukkig deed een simpele zwaai naar de overkant wonderen en werden we meteen opgehaald met een bootje naar de veiligere kant van de kloof. Na zo’n zware wandeling werden we beloond met een verfrissende duik in het water. Het bleef wel bij die ene duik, want het water was ijs-ijs-ijskoud.

De temperatuur van het water mocht dan niet zo aangenaam zijn, maar van de schoonheid van de kloof kregen wij het meteen terug warm.

Het onbestaande klooster

De volgende dag namen we bus richting een volgens onze reisgids niet-te-missen klooster. Bij aankomst was het zogenoemde klooster nergens te bespeuren en kwamen we in een soort Alpen-buitenresort terecht. Dit was duidelijk niet wat we in gedachten hadden. Toen besloten we verder te trekken richting een aquaduct dat volgens de reisgids slecht enkele kilometers verderop lag. Uiteraard was dit ook niet het geval en bleek het aquaduct op meer dan 20 km afstand van het onbestaande klooster te liggen. Gelukkig was de Macedonische Igor, die we onderweg ontmoetten, zo vriendelijk om ons tot ginder te brengen en ons daarna terug in het centrum af te zetten. We hadden dus jammer genoeg geen klooster gezien, maar we kregen er een aangename ontmoeting met stop bij het aquaduct bij voor in de plaats, wat van veel grotere waarde was!