klimmen in val di fassa

Afgelopen week bracht ik door in Val di Fassa, in de Italiaanse Dolomieten. Ik ben wel een fan van de Dolomieten, het is daar gewoonweg prachtig. Ideaal dus voor dagenlang buitenzijn. Wandelen, genieten en… klimmen. En dat ging zo:

Ik dacht dat ik niet zo’n klimmer was. Natuurlijk ben ik wel eens gaan klimmen in zo’n stinkende klimhal, maar echt plezant vond ik dat niet. Ik kon niet overal aan de toppen, mijn klimgenoot liet me zakken tot ik met mijn tenen aan de grond kon, om mij dan en daar te laten hangen. En toen ik met manlief ging klimmen, ging ik de lucht in toen hij afdaalde. Nope!

Buiten klimmen

Het eerste, grote verschil met de klimervaring die ik al had, was dat Mauro de kliminstructeur me mee naar buiten nam. Niks stinkende hal, gewoon buiten, aan de rotsen van Val di Fassa. Ik kreeg klimschoenen aan, een harnas om mijn poep en hopla, zonder meer mocht ik beginnen klimmen. Mauro zekerde mij, zodat ik mij helemaal op mijn handen en voeten kon focussen.

Omdat dit een gewone, natuurlijke rots was, kon ik mijn eigen grip en steun zoeken. Wat ik al heel wat gemakkelijker vond dan die kleurrijke ondingen die tegen klimmuren hangen. Vlotje klom ik omhoog, tikte het hoogste punt en zakte weer naar beneden.

Ha. Dat was gemakkelijk. En leuk!

Marmotjes

Omdat we met zo’n vijf mensen waren die wilden klimmen, kon ik rustig uitrusten en toekijken terwijl de anderen klommen. Heerlijk relaxt, met mijn rug tegen een boom en een drankje in de hand. Ik nam wat foto’s, moedigde wat aan en maakte mezelf al warm voor de volgende klim.

Klinkt toch als een zalige dag, vind je niet? Wel, dat was het echt. Ik klom een paar keer naar boven, in het zonnetje en met het gefluit van bergmarmotjes op de achtergrond. Vanop de 12 meter hoge top kon ik uitkijken over de vallei, en de bergen in de verte. Er was geen haast, dus na die ene keer dat ik luid vloekend mijn grip verloor, kon ik rustig in mijn harnas blijven hangen, op zoek naar een betere grip. Heerlijk!

Plan je bezoek

Al klimmend de Dolomieten verkennen, ik kan het je echt aanraden. Het geeft je een heel ander perspectief dan wandelen, en je gebruikt hele andere spieren. Hoe vaker je klimt, hoe beter je wordt. Obviously.

Klimmers met een hoog niveau kunnen met een gids de bergen in, waar rotswanden van meters en meters hoogte een speeltuin voor klimmers vormen. Maar ook voor een initiatieles kan je terecht in Val die Fassa.

Probeer het, maar wees gewaarschuwd: het is verslavend!