Of ik eens op bezoek wilde komen in Stein. Die vraag kreeg ik op een dag in mijn mailbox. Ik wist niet waar Stein lag, of wat ik er mij bij moest voorstellen, maar dat is geen reden om niet te gaan, toch? Ik dus naar Stein. Met de trein.

Stein bleek een kleine regio nét over de grens met Nederland te zijn, vlakbij Maastricht. Naast het dorp Stein, bevat de regio nog meerdere kleine gehuchtjes, gekneld tussen de Maas en het Julianakanaal. Het tempo van het leven is hier gezapig. Langzaam, zelfs. Het is heerlijk je onder te dompelen in die rust en stilte.

Maar hoewel Stein rustig is, vond ik het daar niet bepaald doods. Integendeel. De omgeving is groen en kalm, maar Stein barst van de geschiedenis, van cultuur.

Fietsen en wandelen

Omdat allemaal te ontdekken, nam ik de fiets. Stein is niet zo groot, maar om alle dorpjes in de omgeving te bezoeken is een fiets wel handig. Het is zo veel gezelliger om door de smalle straatjes te fietsen; met een auto ben je hier niet veel.

Om het gemakkelijk te houden gebruikte ik de fietsknooppunten, die overigens naadloos aansluiten bij de Belgische knooppunten. Gewoon de nummertjes volgen en je komt langst de mooiste plaatsen van Stein. Op vakantie moet het niet te ingewikkeld zijn.

Liever wandelen? Dat komt goed uit, want net als de fietspaden, zijn er kilometers aan wandelpaden. Klopt, je ziet minder veel in een dag, maar geniet des te meer van het groen en van de Maas die rustig voorbij stroomt.

Leven en dood in de Maasvallei

De Maasvallei is een rijke, groene regio. Het land wordt al eeuwen bewoond. De regio is dan ook doorweven met geschiedenis. Ruïnes van kastelen, beschermde huizen, grafheuvels. Je kan er niet naast kijken wanneer je Stein bezoekt.

Omdat dit soort dingen mij eigenlijk wel interesseert, ging ik op bezoek bij het Museum Van Grafcultuur en het Streekmuseum.
Het museum van Grafcultuur focust zich op de graftombes die gevonden werden: kleine heuvels van gras en zand, duizenden jaren oud, waaronder kleine grafkamers de gecremeerde resten van boeren rustten.
Het Streekmuseum richt zich eerder op het leven van de mensen in de omgeving. In dit historische pand vind je gebruiksvoorwerpen en kledij die door de eeuwen gebruikt werd door de bewoners. Er is zelfs een heuse winkel in het pand, waar je ouderwetse blikken zeep en korsetten kan vinden.

Woodhenge aan de Maas

Een andere plaats waar die geschiedenis door sijpelt, is de bomencirkel bij het dorpje Meers. Een vreemd spookachtige constructie van eeuwenoude, versteende bomen gevonden in de grond rond de Maas.
Hoewel de bomencirkel eeuwenoud lijkt, is het een modern kunstwerk. De vijftien versteende woudreuzen vertegenwoordigen de omliggende dorpen, de windrichtingen en duiden de zonnewendes aan.

Deze bomencirkel, bijgenaamd Woodhenge, vond ik een van de meest indrukwekkende plaatsen van Stein. Het is er stil, rondom je zie je enkel groen. De bomen torenen meters boven je uit, je krijgt hetzelfde gevoel als wanneer je naar Stonehenge staat te kijken: dat je maar een klein, nietig mensje bent in de loop van de geschiedenis.

Brood en bier

Omdat ik van al dat trappen veel honger en dorst kreeg, stopte ik zo af en toe ergens om mijn innerlijke mens te versterken. En dat kunnen ze daar wel. Met een heerlijk streekbiertje van de lokale brouwerij De Fontein lijkt dat fietsen ineens veel gemakkelijker te gaan.

Voor zo’n kleine plaats heeft Stein behoorlijk wat goede restaurants. Ik at een heerlijke veggieburger in brasserie Steinerbos, pasta met Truffel in restaurant Luna en een geweldige drie gangen met streekproducten van chef Roger Zelissen in het kasteel van Elsloo. Allemaal superlekker in hun eigen categorie.

Met een volle buik, en een hoofd vol Stein, ging ik slapen in de B&B Chique Maes. Maar niet voor ik eerst een duik nam in het enorme bad dat in mijn kamer stond.

Vakantie kan zo simpel zijn. Een mooie regio, lekker eten, rust en stilte. Soms is dat alles wat je nodig hebt.