De trein stopt en ik word wakker door de plotse stilte. Ik hoor mensen aan boord stappen, door de gangen bewegen, hun slaapcompartimenten opzoeken. Iemand neuriet een liedje. Dan, een tiental minuten later, zet de trein zich weer in beweging. Ik val in slaap op het ritme van het spoor.

Een paar uur later vult zonlicht mijn slaapcompartiment. Terwijl ik geniet van een kop hete thee en een stevig ontbijt, rijdt de trein Oostenrijk binnen. We volgen min of meer de loop van de Donau en door het raam zie ik slaperige dorpen met stukwerkhuizen en kastelen en burchten die op kliffen boven de rivier uittorenen.

Van Linz naar Schladming

In het station van Linz stap ik af de trein. Het is nog vroeg en de zon schijnt laag over de industriestad. Met een huurauto rij ik door naar de regio Schladming-Dachstein, mijn uitvalsbasis voor deze reis. De zon klimt hoger, danst tussen de bergen en vonkt in het water van snelstromende bergbeken. Wat is het heerlijk om weer terug te zijn.

Schladming is een kleine plaats. Tussen een dorp en een stad in. De huizen staan dicht tegen elkaar, gescheiden door smalle, kronkelende straten. In de winter wordt Schladming-Dachstein overspoeld door wintersporters, in de zomer is het kalmer. Gezinnen genieten van een zomervakantie, wandelaars strijken neer in de restaurants en de gezellige terrassen.

Ik logeer in het boetiekhotel Stadtvilla. Een klein hotel met grote, sfeervolle kamers en een elegante lobby met moderne, houten elementen. Het terras kijkt uit over een met bomen omzoomde tuin en de hoge bergtoppen in de verte.

De Silberkarklamm

Ik laat mijn bagage achter in het hotel en rij naar de Silberkarklamm, in het Dachstein Massief. Na de treinreis en de autorit wil ik mijn benen strekken. De frisse berglucht inademen, de nevels van de watervallen op mijn huid voelen.

Op de parking staat een rij auto’s en in de azuurblauwe poel aan de voet van de Silberkarklamm baden wandelaars hun voeten. Toch is het rustig tijdens de klim omhoog. Zo nu en dan kruis ik wandelaars die trager of sneller wandelen, of die aan de afdaling bezig zijn. Verder voel ik mij alleen naast het razende water.

De Silberkarklamm is een smalle, steile kloof met een rivier. Het water springt en buldert tussen de rotsen naar beneden en boven op de berg voeden een bron en een waterval de rivier. Nog wat verder, op het einde van de droge bedding die in de lente smeltwater naar beneden voert, staat de Silberkarhütte.

Ik loop naar de hut en ga aan een tafel zitten. Er zijn nog mensen die op het terras zitten, maar de stilte van de omliggende bergen is haast voelbaar. De rust ontspant me en ik betrap mezelf er op dat ik naar de wolken, naar de bloemen en een hoge buizerd zit te staren. Ik heradem. Voel mezelf thuiskomen. Ik haal diep, diep adem en bestel wat te eten.

Bosbaden in de bergen

Het effect van de wandeling door de Silberkarklamm is immens. Ik ben ontspannen, gelukkig en slaap die nacht als een roos. ’s Ochtens geniet ik mijn ontbijt in de groene tuin van Stadtvilla. Mensen zijn gemaakt om in de wilde natuur te leven. Wanneer we de natuur ingaan, ontspant ons lichaam zich en verliezen we onze zorgen en muizenissen.

In de vroege ochtend ontmoet ik Karin. Karin baat het nabijgelegen hotel Bergkristall uit en is yoga instructrice. Zij kent het effect van de natuur op het menselijke lichaam als geen ander. Precies daarom neemt ze mee de bossen in voor een bosbad. Bosbaden is overgewaaid uit Japan, waar het shinrin-yoku heet. Het concept is op zich eenvoudig: je ervaart het bos bewust met al jouw zintuigen. Dat kan je alleen doen, maar ook onder begeleiding.

Op een traag tempo wandelen we de berg op, het bos in. Karin wijst me met haar zachte stem op de geluiden, de geuren van het bos. Dat voelt best vreemd in het begin. Ik ben me bewust van het geluid van mijn voetstappen en het geluid van mijn ademhaling. Maar na een tijd vallen die geluiden weg en hoor ik de vogels, de wind in de bomen, het water dan tussen de rotsen klatert. Ik ruik het bos en ik voel de natte dennennaalden tussen mijn vingers.

Ook hier voel ik de ontspannende effecten van het bos op mijn lichaam. Ik voel me kalm en blij, maar ook zelfzeker en een deel van mijn omgeving. Ik ben hier, nu, in dit bos. Mijn zorgen, mijn to-do lijstjes verdwijnen naar de achtergrond.

Om dat gevoel langer vast te houden, start Karin een korte sessie yoga op de bosgrond. Terwijl we rekken en strekken, hoor ik een merel zingen en voel ik de wind op mijn gezicht en ik vraag me af waarom ik dit niet vaker doe.

Alpenkruiden en tincturen

Na mijn bosbad rij ik dwars de vallei door, naar de hellingen aan de andere kant. Daar ontmoet ik Sarah. De kruidenvrouw. Sarah kreeg haar kruidenkennis en de liefde voor de natuur er met de paplepel ingegoten. Haar moeder en haar grootmoeder zijn vrouwen die weten welke kruiden lekker smaken, welke gezond zijn en welke je beter laat staan.

Tezamen wandelen we door de alpenweiden. Ze plukt sint-janskruid, klaver, valeriaan en laat me ruiken en voelen. We verzamelen heilzame kruiden in een glazen flesje. Sarah wijst de kruiden aan die goed zijn voor zwangere vrouwen of die helpen tegen neerslachtigheid. Sommige dingen herken ik uit mijn eigen opvoeding, andere zijn nieuw.

Na een tijd rolt er een regenwolk over de vallei en Sarah neemt me mee naar haar kruidenkeuken. We maken een tinctuur van de kruiden in het flesje en stellen een roller samen met esoterische oliën. De keuken geurt naar de natuur. Overal hangen er bosjes kruiden te drogen. Sarah serveert een frisse limonade op basis van vlierbloesems.

In de moderne wereld is er weinig ruimte voor kruidenkennis. Omdat de moderne geneeskunde meer waarde hecht aan synthetische medicatie, maar ook omdat kruiden gevaarlijk kunnen zijn als je er niets van kent. Door met een kruidenkenner op pad te gaan, rakel je oude, haast vergeten kennis op. Je leert weer wat de natuur kan doen.

Yoga met uitzicht op Schladming

Met mijn tinctuur in mijn zak ga ik weer terug naar Schladming. In het hotel Brunner zie ik Karin weer. We zoeken de yogastudio van het hotel op: een ruime kamer met grote ramen die uitkijken over Schladming. Zonlicht valt naar binnen en hult de studio in het gouden licht van de late namiddag.

Karin bouwt de sessie yoga rustig op. Ze houdt me in de gaten en stuurt bij waar nodig of past de oefeningen aan als mijn lichaam zijn grenzen bereikt. Anderhalf uur lang richt ik mijn aandacht op mijn spieren, mijn houding en mijn ademhaling. Dat is een oefening op zich, want vaak heerst er chaos in mijn hoofd en wordt mijn aandacht alle kanten op getrokken.

Na de sessie kleed ik mij in stilte om. Wolken zeilen langs de zon en dikke regendruppels spatten kapot op het dak. Dan komt de zon weer tevoorschijn en de natte wereld krijgt meer kleur. Mijn lichaam is moe, maar op een goede manier.

Beneden, in het restaurant van hotel Brunner, kies ik een soep van paddenstoelen en een veganistische burger van het menu. Ik eet langzaam, geniet van de heerlijke smaken en de zachte sfeer van het restaurant. Mijn bezoek aan Schladming is bijna voorbij, maar ik probeer vast te houden wat ik kan.

Naar Oostenrijk reizen

Later, wanneer ik op de trein naar huis zit en het landschap aan me voorbij zie trekken, haal ik me de gebeurtenissen van de afgelopen dagen voor de geest. Ik loop in gedachten weer door het bos en ik kan de geur van de dennen bijna ruiken. Thuis wacht er werk op me, maar ik voel me als nieuw. Ik kan alles aan.

Het afgelopen jaar hebben meer mensen de weg naar de natuur teruggevonden. Dat was haast een automatisme. Het is een moeilijke tijd geweest en mensen zochten instinctief de natuur op om te ontspannen. Nu weer de grenzen weer over mogen, zoeken mensen andere oorden op met hetzelfde doel: even weg zijn van alles.

Met de nachttrein reis je drie keer per week snel en stressvrij naar Oostenrijk. De bergen, de bossen en de meren van Oostenrijk wenken. Zelfs een kort bezoek van 48 uren is voldoende om je batterijen even helemaal op te laden.

De maatregelen die gelden in Oostenrijk, evolueren mee met de ernst van de pandemie. Voor je vertrekt, kan je best de website van de Oostenrijkse Dienst voor Toerisme raadplegen voor een update.